Initial Coin Offering – ICO

In de wereld van cryptocurrency gaat het veelal over bitcoin en blockchain. Maar de ICO, wat staat voor initial coin offering, krijgt ook steeds meer aandacht. Want door als bedrijf zelf een eigen cryptocoin te lanceren kun je veel geld ophalen. Een ICO is een soort beursgang, maar dan zonder beurs.

Cryptocoins als de Bitcoin, Ethereum en Litecoin bereiken regelmatig de krantenkoppen. Deze digitale valuta hebben veel beleggers en investeerders wakker gemaakt.

Maar niet alleen zij, ook ondernemers met een financieringsbehoefte hebben opgelet. Enkelen bedrijven hebben hun eigen munten bedacht. Met de lancering hiervan, de initial coin offering, wordt soms veel geld opgehaald.

Wat is een initial coin offering?

Een ICO is een soort kruising tussen crowdfunding en een beursgang. De afkorting van ICO is een verwijzing naar een Initial Public Offerings, kortweg een IPO. Dit is een beursgang waarbij voor het eerst publiekelijk aandelen worden verkocht.

Omdat de coins voor de ICO nog niet bestaan, worden die in deze fase vaak tokens genoemd. Hierna krijgen de nieuwe virtuele valuta een notering bij cryptocoin-overzichten en vaak is het mogelijk om erin te gaan handelen.  Dit lijkt sterk op de werking van een beursgang, maar in plaats van aandelen gaat het dus om een nieuwe zelfbedachte digitale munt.

ICO is een soort kruising tussen crowdfunding en een beursgang voor cryptomunten.

Een ICO kan interessant zijn voor investeerders, omdat ze hiermee munten in bezit krijgen nog voordat die munt officieel is gelanceerd. Net als bij het aankopen van aandelen vóórdat een bedrijf naar de beurs gaat, hopen investeerders bij een ICO dat de werkelijke waarde nog niet bepaald is, en dus sterk kan stijgen.

De meeste Initial Coin Offerings zijn mislukt, maar bij sommige munten is deze na de lancering een veelvoud van zijn beginwaarde waard geworden. Eén van de populairste virtuele munten, ethereum, is ontstaan als ICO, met een waarde van $0,40 per stuk, waarmee het 18 miljoen dollar ophaalde. Zowel investeerders als ontwikkelaars van cryptocoins zien het soms nog altijd als een interessante manier om geld op te halen.

Voorbeelden van een ICO in Nederland

In Nederland kwam het fenomeen in november van 2017 in het nieuws, toen bekend werd dat DSB Bank-oprichter Dirk Scheringa directeur was geworden van ICO Headstart. Dit Haagse bedrijf helpt ondernemers die hun eigen cryptocoin willen lanceren, maar heeft zelf ook een ICO gelanceerd. Binnen een weekend haalde het zo 10,2 miljoen euro aan investeringen binnen.

Rond die tijd was er veel aandacht voor ICO’s en Andere voorbeelden van bedrijven die rond die tijd in Nederland ermee in de media kwamen zijn Icecat en LegalThings One. Icecat biedt een online productinformatiedatabase waarmee bijvoorbeeld retailers als bol.com de productinformatie verrijken. Met een eigen coin wil Icecat de financiële afhandeling tussen data-aanbieders en -afnemers automatiseren.

LegalThings One bood software om het verzenden en opslaan van belangrijke documenten te automatiseren. Denk aan het papierwerk van een notaris. Het documentenbeheer moet dankzij de blockchain worden verbeterd.

De waarde van al deze nieuwe cryptocurrencies

Met elke ICO komt er een nieuwe digitale cryptocoin bij. Bij veel eerste lanceringen kochten investeerders deze omdat ze hoopten op een waardestijging zodra deze in de handel ging.

Helaas voor deze investeerders blijkt een ICO geen garantie voor succes. Veel cryptomunten zijn vrijwel direct na de lancering al hun waarde verloren. Niet alleen zijn er al veel munten, maar een ICO heeft juridisch helaas ook niet de onderbouwing van een nieuwe aandelenuitgifte. Je kunt je als belegger dus afvragen hoe interessant een nieuwe cryptocoin is als hier niets tegenover staat.

Je koopt geen aandeel, en tegenover de coin staat meestal ook geen lening. Juridisch doneer je geld in ruil voor een belofte en bij veel ICO’s is het daarbij gebleven en zijn de munten dus in vergetelheid geraakt. Een virtuele munt van een nietszeggend bedrijf met alleen mooie praatjes hoeft geen waarde te hebben. Steeds vaker bieden bedrijven daarom eigen voordelen. Denk aan een software- of gamesontwikkelaar, die voor de ontwikkeling hiervan een financiering zoekt, en alle coin-eigenaren hiervoor een levenslang abonnement biedt.

Een eigen cryptocoin lanceren

Een ICO lijkt makkelijker dan een beursgang omdat het vaste verplichte juridische papierwerk beperkt is. Elk bedrijf kan in theorie een cryptocoin lanceren. Om die coin ook een succes te maken komen er wel wat technische aspecten bij kijken. Waar het papierwerk wel uit bestaat is afhankelijk van het bedrijf dat een coin lanceert. Meestal wordt er een whitepaper uitgegeven waarin staat wat de ICO precies inhoudt. Denk aan het aantal coins dat tijdens de lancering wordt uitgegeven, de prijs hiervan, betaalwijzen, hoelang de Initial Coin Offering loopt en een uitgebreid verslag van het doel dat wordt gefinancierd.

Vervolgens is het aan het bedrijf om de ICO te vermarkten. Op dit punt is deze sterk vergelijkbaar met een crowdfunding-campagne. Het marketingoffensief is bij een ICO bijzonder belangrijk. Dat is bij een beursgang niet anders, maar die creëert ook al aandacht uit zichzelf. Als de uitgever van een nieuwe cryptocoin zelf niet bekend is, dan is er mogelijk ook weinig aandacht voor de nieuwe munt. De financieringsvorm is dan ook het meest succesvol bij bedrijven met een zeer hoge gunfactor. Die kunnen gemakkelijker media-aandacht genereren wat zeker kan helpen bij het succes. Alles draait om de verwachting dat de waarde van het bedrijf, en dus ook de aandelen of coins die worden uitgegeven, zal stijgen.

Kritiek op Initial Coin Offerings

Er is al veel geld verdiend met ICO’s, maar er ligt ook gevaar op de loer. Eerder maakten we de vergelijking met een beursgang, maar in tegenstelling tot een gang naar de aandelenbeurs, is de ICO veel minder transparant. Een prospectus is bijvoorbeeld niet verplicht, omdat er simpelweg geen toezichthouder is. Het werkt decentraal, dus eigenlijk bepaalt elk bedrijf zijn eigen regels. Of die regels logisch zijn, of dat het bedrijf die ze heeft zich zelfs aan zijn eigen regels houdt, is maar de vraag. Er zijn verschillende ICO’s die na de lancering frauduleus bleken te zijn.

De centrale bank van China heeft in september 2017 nieuwe en reeds bestaande Initial Coin Offerings verboden. Ook in Nederland wordt er met argusogen naar gekeken. En SEC, de Amerikaanse toezichthouder van de verschillende effectenbeurzen, heeft gewaarschuwd voor ICO’s die claimen geregistreerd te zijn bij de toezichthouder, aangezien deze er nog geen enkele heeft geaccepteerd.

Investeerders hebben vaak geen idee wat ze kopen

Daarnaast zijn cryptocurrencies nog erg nieuw. Investeerders stappen soms snel in. Zelfs als ze amper weten waar ze precies in investeren, wie hun geld ontvangt, of hoe ze de gekochte tokens of cryptocoins veilig op moeten slaan. Hierdoor verliezen investeerders vaak snel hun inzet. Soms door hackers, een harde schijfcrash, maar regelmatig ook omdat ze hun wachtwoord verloren zijn of zelfs vergeten zijn waar ze de gekochte tokens of coins hebben opgeslagen.

EY volgde bijna 400 ICO’s, en kwam begin 2018 met de conclusie naar buiten dat er minimaal 10% van de investeringen vrijwel direct verloren was gegaan door diefstal tijdens de aankoop, investeerders hun aankopen onvoldoende veilig hadden opgeborgen of simpelweg niet meer terug konden vinden.